09/08/2024
Toen Jeannine me vroeg een artikel te schrijven over mijn passie, moest ik eerst heel even nadenken… Er zijn zoveel dingen die ik leuk vind: ik ben dol op lezen, ik wandel graag, ik vind handwerken fijn,… Maar, écht de tijd uit het oog verliezen? Dat overkomt me als ik met mijn schoolwerk bezig ben…
Als klein meisje wist ik het al, ik zou later juf worden. En een juf, dat bèn ik -in hart en nieren! Ik werk reeds 34 jaar, heel graag, in het basisonderwijs. De eerste jaren van mijn loopbaan gaf ik les in een grote multiculturele stadsschool, nu sta ik al heel wat jaren in een kleine dorpsschool.
Nog elke dag vertrek ik met veel goesting naar mijn werk. Met de fiets, op goede dagen, met de auto, op de slechte… Want ja, ook ik ben RA-patiënte. In 2018 werd, na maanden sukkelen, de diagnose gesteld.
Het eerste wat door mijn hoofd ging, was: zal ik mijn werk kunnen blijven doen? Ik ging door een periode van onzekerheid en vertwijfeling… In mijn zoektocht naar antwoorden kwam ik bij de RA-liga terecht. Het betekende voor mij de ommekeer. Naast betrouwbare informatie, draagt de patiëntenorganisatie vooral hoop uit. Reuma werd ReumaPOSITIEF!
Ik bleef voltijds aan het werk. En dat was zeker niet de gemakkelijkste keuze. Op sommige dagen trok ik steunend, mankend, de pijn verbijtend naar school. Mijn mooi juffengeschrift, waar ik zo fier op was, raakte ik kwijt.
Maar, ik beet door, want ik wist: de school leidt me af, geeft met het gevoel dat ik ondanks het chronisch ziek zijn, van betekenis ben. Mijn RA is er één van de grillige soort, nog steeds niet in remissie. Ze leerde me te doseren… Een zware werkweek achter de rug? Compenseren met een rustig weekend! Een meerdaagse openluchtklas in het vooruitzicht? Buffers voor en na inplannen! Oudercontacten? Spreiden over verschillende avonden!
Sinds een jaar ben ik in mijn school aan de slag als zorgcoördinator. Een toffe uitdaging! Het geeft me de kans mijn jarenlange expertise op een andere manier in te zetten… Doordat ik nu meer autonomie heb dan toen ik voltijds voor de klas stond, kan ik de weken beter uitbalanceren, hetgeen een pluspunt is gebleken voor mijn gezondheid.
Sinds 2018 schrijft RA mee aan mijn verhaal, als ongenode gast. Soms houdt ze zich op de vlakte, op andere dagen is ze erg aanwezig. Ik weet, ik geraak haar nooit meer kwijt en hou haar, schoorvoetend, te vriend…
Nele Moenaert
