Leven is een kaartspel

Op 26 mei zijn er verkiezingen.
Niettegenstaande niemand weet wat de uitslag zal zijn, weet ik toch al wat de politici na de verkiezingen gaan zeggen:

De kaarten zijn geschud De kaarten zijn gedeeld Spelen met de kaarten die de kiezer heeft toebedeeld ...

Als politici onze toekomst als een kaartspel beschrijven, wel laat mij dan toe om ook in die terminologie verder te denken.

Slechte kaarten
Soms hebben we het gevoel dat we ons leven terug op de rails hebben. Dat we erin slagen om een goed spel te spelen met de ‘slechte kaarten’ die ons toebedeeld zijn.
Dan opeens lukt het weer heel wat minder. We hebben pijn, we zijn gefrustreerd dat de zaken niet lopen zoals we wensen. We willen nu en dan eens foert zeggen tegen de mensen en tegen het leven.
In feite zoeken we onze weg door het leven met allerlei kaarten in ons hoofd.

En als ze slecht zijn? Ja, dan heb je een probleem.
Slechte kaarten kan je niet veranderen.

Goede kaarten
En dan zijn er van die dagen dat ik de indruk heb dat ik heel goed bezig ben.
Ik zie mogelijkheden met mijn kaarten.
Eigenlijk komt het hierop neer dat ik op een andere manier naar dezelfde werkelijkheid kijk. Dat is mijn definitie van ‘optimisme’. Op dergelijke momenten redeneer ik dat elke ervaring in mijn leven, of die nu goed of slecht is, een gelegenheid is om te leren.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het niet altijd even gemakkelijk is en op sommige momenten heel veel inspanning vraagt.

De kaarten zijn geschud, de kaarten zijn gedeeld
Wat probeer ik zelf te doen, als ik slechte kaarten heb en toch het spel moet spelen (misschien kunnen de politici hier nog iets van ons, ‘zieke’ mensen, leren):

Verantwoordelijk zijn voor mijn eigen leven. Ons gedrag is afhankelijk van onze beslissingen, niet van de omstandigheden. Ik laat mij leiden door mijn waarden en door mijn gevoelens.   Als ik een doel gesteld heb en ik weet niet hoe ik dit kan bereiken, ga ik het einde van mijn doel voor ogen nemen. Als ik weet waar ik naartoe wil, kan ik beter begrijpen waar ik nu ben. Dan kan ik altijd bijsturen om toch de juiste stappen te zetten in de juiste richting.   Belangrijke zaken komen op de eerste plaats. Ik bepaal wat belangrijk is in mijn leven.   Eerst iets begrijpen, voor ik wil begrepen worden.   De kracht van anderen gebruiken. Als je alles alleen gaat doen is het een lange en soms zeer moeilijke weg die we moeten bewandelen en het is niet altijd zeker dat je het gestelde einddoel bereikt. Dus moet je zelf kracht zoeken, alleen maar beter dankzij anderen, om terug recht te veren en om je leven opnieuw in handen te nemen.

Ik geef toe, een goed spel spelen met goede kaarten gemakkelijker is.
En toch slagen wij er soms in om onze goede kaarten op een verkeerde manier uit te spelen.

Anderzijds, een goed spel spelen met minder goede kaarten is een enorme uitdaging.
Als je dan toch nog een redelijk score kan verwezenlijken met die slechte kaarten en het verlies enigszins beperken, dan maakt dat je bijzonder trots.

Mag ik mijn Joker inzetten?
De metafoor van het kaartspel heb ik hier gebruikt om op een andere manier het verschil tussen gezonde en zieke mensen te benadrukken.
Gezonde mensen hebben de luxe van een leven zonder harde keuzes, hebben een onbeperkte hoeveelheid energie en mogelijkheden om te doen wat ze willen.

Een ziek mens moet keuzes doen, constant nadenken over de dingen en afwegingen maken.
Wij, mensen met reumatoïde artritis, missen de vrijheid om een goed levensspel te spelen
Doch, door goed te plannen, een verstandig energiemanagement te hanteren, creatief en bewuster om te springen met onze mogelijkheden, kunnen we nog heel wat dagen heel mooi inkleuren.

Welke kaarten mij ook toebedeeld zijn, ik probeer gewoonweg gelukkig te zijn!

Nelly Creten